Zaterdag 9 oktober 2021 Hardenberg-Toetjesbankje (Stegeren)

12 km; Stand donaties: 212,- euro 

Wat heb ik uitgekeken naar vandaag! Eindelijk weer een stuk van het Pieterpad verkennen! Eindelijk weer een weekendje op pad met die lieve dames! Dat ik het spannend vind om weer te gaan voel ik ook. De spanning komt vooral voort uit doemgedachtes als: wat als het niet gaat met mijn conditie? Of: wat als ik weer zo'n pijn krijg aan mijn achillespezen of benauwd word? Lang blijven hangen in die doemgedachten kan ik gelukkig niet, want mijn maatjes staan voor de deur. We gaan! 

We lijken te vliegen naar de plek waar we de auto willen parkeren, ca 1,5 uur rijden. Normaal gesproken zit ik na een uur al ondersteboven in de auto, nu staan we voor mijn gevoel supersnel bij de parkeerplaats. De eerder geregelde taxichauffeur pikt ons op en zorgt ervoor dat we 20 minuten later in Hardenberg met koffie en worteltaart kunnen vieren dat we sinds lange tijd weer gaan lopen! We voelen dat we startklaar zijn na deze feestelijke opening en al snel vinden we de rood-witte markering die ons de hele weg naar Stegeren zal begeleiden. 

Al snel komen we in die heerlijke flow van kletsen, wandelen, lachen en genieten. Wat vind ik het fijn om met deze meiden op pad te zijn! En wat doet dat wandelen me goed! Ook de andere twee genieten extreem van het gezamenlijk weer wat dichterbij Maastricht te komen. Mede dankzij hen hebben we vandaag de draad weer opgepakt. Het idee om de lengte van de etappe in te korten zodat ik wel zou kunnen lopen was totaal geen issue voor ze. Eerst thuis een proefrondje van ongeveer dezelfde afstand was bovendien geen probleem en werd zelfs noodzakelijk geacht. Wat een geluk heb ik met deze twee. Ik mag zijn wie ik ben en er wordt zelfs voor me gezorgd. Dat voelt goed. 

Wat me telkens weer verbaast tijdens het wandelen, is de geweldig mooie omgeving waar we doorheen lopen. We filmen en maken foto's van alles dat onze blik vangt. Alle standaarddingen, zoals pauzeplekken en vergezichten worden in ieder geval vastgelegd. Met de beelden maak ik van elk weekend vervolgens een filmpje, zodat we altijd nog na kunnen genieten. Dat dit een succes is blijkt wel uit de complimenten van de andere hoofdrolspelers. Deze filmpjes hebben ons door de afgelopen, zware wachtperiode heengesleept. Daar kan geen psycholoog tegenop! 

De route heeft voldoende bankjes waar we gretig gebruik van maken. Bij het laatste bankje voor het einde doe ik nog een goede daad. Twee jongens die eropuit gestuurd zijn door hun vader omdat ze aan het niksen waren, vragen ons om hulp. De ketting van de fiets van één van de twee ligt eraf. Ik fix dat natuurlijk even! Dat we überhaupt bij dit pauzebankje zijn aangekomen is al een wonder. Aan het begin van het pad hebben we een drukke autoweg met gevaar voor eigen leven moeten oversteken. Ik begrijp nu wat egels denken voordat ze een poging naar de overkant wagen. 

Het einde van vandaag blijkt net zo'n feest als het begin: Het Toetjesbankje! En dat is echt wat je je erbij voorstelt: een koelbox bij een picknickbank, gevuld met toetjes, frisdrank en kaas. Dat laatste als je mazzel hebt... wij helaas niet. Samen zwaar genietend van de toetjes, de zon, de rust en de prettige omgeving maakt vandaag tot een fantastisch ‘her’begin van het Pieterpad. 

Had ik last van mijn achillespezen? Yep! Redde ik het met mijn conditie? Yep! Werd ik benauwd? Nope! Een heuptasje geleend van de meest geweldige buurman ooit, is de oplossing hiervoor! Dank buum! Ik heb een heerlijke dag gehad en voel dat ik iets van mijn lijf heb gevraagd wat niet meer zo vanzelfsprekend is als eerder. Maar wat ik me vooral realiseer is dat ik dit niet alleen doe!