Pieterpad etappe 13 Laren-Vorden
De vreemde man van de vorige keer brengt ons ook vandaag naar ons startpunt. Eén voordeel: hij is geen vreemde man meer want we kennen hem inmiddels, dus het mag van mijn moeder! We hebben geluk dat hij beschikbaar is, op deze maandag die voor vrijwel iedereen in Nederland een werkdag is. Behalve voor ons! Wij luxepaarden hebben een welverdiende meivakantie en lopen voor de verandering eens een paar etappes op doordeweekse dagen. Het weer zit niet echt mee, maar dat zal de pret niet drukken. De bakker vlakbij ons startpunt, verkoopt heerlijke Pieterpadtaarten vertelt onze chauffeur onderweg. Op naar Laren, naar de koffie met pieterpadtaart!
De koffie verwarmt ons licht afgekoelde lijf enigszins, maar de enige remedie tegen deze tegenvallende kou is bewegen. We genieten zeker van de traktatie bij de start, maar wel zo kort mogelijk, we bevriezen! Nou ja, voor ons gevoel dan. Daar loop ik dan met mijn afritsbroek, want de optimist in mij had beter weer verwacht. De pessimist in mij lacht haar keihard uit, het blijft vandaag een aanritsbroek. In de benen dames! Op naar weer een mooi stukje Nederland.
De tocht van vandaag is relatief lang. Het is altijd belangrijk dat ik balans vind tussen belasting en rust tijdens het wandelen, bij zulke lange tochten bepaalt de mate van balans of ik de eindstreep met gemak of op karakter haal. Inmiddels heb ik uitgevonden dat de eerste rust na zo’n vier kilometer ideaal is. Op precies de juiste plek, zien we, vast niet geheel toevallig, een rustpunt waar we warm onthaald worden door de bewoonster van de enorme boerderij.
De lieve, wat oudere dame, nodigt ons zelfs binnen uit waar het behaaglijk warm is. Het is niet moeilijk om te raden wat hier vanavond op het menu staat, want de geur van doodgekookte kool slaat ons in het gezicht bij binnenkomst. We mogen gaan zitten in een vertrek dat uit een museum lijkt te zijn ontsnapt, waar de vrouw des huizes ons een vers kopje koffie en thee met een plak cake voorzet. De vrouw is dit rustpunt niet zomaar begonnen, vermoed ik. Ze lijkt ons gezelschap en verhalen erg te waarderen. Zelf vertelt ze ook over haar leven dat zich vroeger, erg toevallig, zelfs in de buurt van onze woonplaats heeft afgespeeld. Volledig afgetopt met de lekkernijen, bovenop de zoetigheden bij de start, bedanken we deze ontzettend vriendelijke dame voor haar gastvrijheid en na het betalen voor de koffie gaan we weer op pad.
Misschien was het de taart, misschien de gastvrijheid van daarnet, maar mijn tempo ligt vandaag ongekend en onverwacht hoog. In de auto dacht ik nog dat mijn dag heel anders zou gaan lopen, want ik had erg slecht geslapen door mijn rusteloze benen. Maar het tegendeel blijkt waar als we verder lopen. Ik red met gemak 5 km per uur vandaag, in plaats van de gebruikelijke 4 km per uur. Mensen in mijn omgeving vragen zich wel eens af hoe ik het überhaupt voor elkaar krijg om deze afstanden te lopen, met dat gekke lijf van mij. Zolang ik binnen mijn grenzen blijf en naar mijn lijf blijf luisteren, is juist het buiten zijn in de frisse lucht en een prikkelarme omgeving denk ik wel het meest bepalend voor succes. Ik had van tevoren nooit gedacht dat het wandelen, en nog specifieker het wandelen van het Pieterpad me zo goed zou doen!
Onderweg komen we Fokke en Sukke tegen die het lopen van het Pieterpad duidelijk anders ervaren dan ik op dat moment. Ik ben het totaal niet met ze eens, maar moet er hard om lachen. Het bekt bovendien ook erg lekker: ‘Pieter met zijn kutpad’, deze gaat nog een aantal keer in de herhaling. Al lachend lopen we richting de pieterpadcache van deze etappe, nummer 13 alweer! Op de helft van de pieterpadcaches! Dat betekent ook dat we op de helft van het Pieterpad komen vandaag! De officiële helft passeren we even verderop de route, achter kasteel Vorden waar we letterlijk in de voetsporen treden van Toos en Bertje, de oprichtsters van dit heerlijke Pad. Topwijven zeg ik!
Ongeveer 19 km later loop ik vol trots en nog vrij gemakkelijk de parkeerplaats op bij rustpunt ’t Luiwerk in Linde. We overwegen of we hier nog een cup-a-soup nemen, maar we besluiten naar ons huisje te gaan. Een warme douche is onverslaanbaar, ik vandaag ook!
Reactie plaatsen
Reacties