Zaterdag 25 maart 2022 Hellendoorn-Holten

Gepubliceerd op 27 maart 2022 om 13:29

Ik heb geleerd van mijn moeder dat ik niet met vreemde mannen mee mag gaan. Misschien maar beter dat ik dan niet aan haar opbiecht dat we dat vandaag wel hebben gedaan. Het feit dat ik deze vreemde meneer via Facebook heb leren kennen, zou ook nog in ons nadeel kunnen werken. Maar alle lof voor de beste man, hij heeft ons veilig van Holten naar Hellendoorn gebracht, waar we de etappe van vandaag kunnen starten met koffie en gebak! Een goed begin is het halve werk.

Onze chauffeur, ook Pieterpadloper blijkt onderweg, vertelt ons onderweg naar Hellendoorn, dat hij de etappe die we vandaag gaan lopen wel een van de mooiste vond tot nu toe. We hebben al zoveel moois achter de rug. Kan het nog mooier, is de vraag? We laten ons graag verrassen. Dus met een goed gevulde buik en een lege blaas, verruilen we na de koffie de bebouwde kom van Hellendoorn voor een mooi stukje natuur.

Het is voor mijn gevoel alweer té lang geleden dat we zo’n heerlijk wandelweekend beleefden met zijn drieen. We zuigen alle indrukken naar ons toe en doen erg ons best geen centimeter van de route te missen. Dit resulteert in veel stops: Híer voor een selfie bij de bloesemboom, dáár vinden we het nodig de kerk te portretteren en weer verderop zetten we elkaar op de gevoelige plaat bij een boom die geknipt is voor modellen zoals wij. Dit deel van de etappe, tot aan de eerste pauzeplek, brengt ons weer terug in de wandel flow. Wat is dit genieten! Net als het kopje thee bij de eerste pauze, die we houden op een bankje in de zon.

De grootste verrassing van vandaag is met afstand de Holterberg! Een gigantisch uitgestrekt gebied met prachtige vergezichten en heide die er in augustus hoogstwaarschijnlijk uitziet als een zee van paarse pracht! De warmte vandaag was niet voldoende door mij ingecalculeerd, waardoor de korte broek ontbrak op de warme vlakte, waar Ennio Morricone zijn themesong voor geschreven leek te hebben. We zijn net ‘The good, the bad and the ugly’ wanneer we over de uitgestrekte vlakte voortbewegen. Het is best afzien eigenlijk.

Ik raak wat achter op de anderen en vind dit aanvankelijk lastig en voel mezelf zwak. Niet veel later realiseer ik me dat dit de werkelijkheid is en verzet niet zal helpen. Heb ik het afgelopen jaar niet geleerd naar mijn lijf te luisteren? Ik geef me over aan de realiteit en vind mijn eigen tempo. Op de pauzeplek benadrukken we nog eens naar elkaar dat we ieders tempo respecteren, wat maakt dat ik ook kan genieten van de wandeling en niet ‘zielig ben’.

Door de vele stops die we aan het begin van de dag hebben gemaakt, vallen de laatste kilometers me zwaarder dan verwacht. Ik ben dan ook blij dat de skyline van Holten in de verte zichtbaar wordt. Het einde is in zicht, de douche is nabij!

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.

Maak jouw eigen website met JouwWeb