Zondag 19 december 2021 Lemele-Hellendoorn

13 km; stand donaties 273,- euro

Voor even waan ik me deze ochtend in het Verenigd Koninkrijk. De bacon and beans zijn mijn oplossing voor een stevig, en binnen mijn dieet passend, ontbijt. Ik eet, bij voorkeur, geen of minder gluten en melkproducten. Door middel van een eliminatiedieet heb ik ruim een half jaar geleden ontdekt, dat ik me hier moe van ging voelen en buikpijn kreeg. Dit ben ik gaan proberen, nadat ik me ben gaan inlezen over Hashimoto en het immuunsysteem.

We haasten ons deze ochtend niet, maar toch staan we om 10 uur al aan de start van weer een volgend stuk Pieterpad. De oplettende lezer, die zich al de hele tijd afvraagt hoe wij ons vandaag zullen verplaatsen van eindpunt naar de auto bij het startpunt, zal ik uit zijn lijden verlossen: mijn lieve vriendinnetje is vandaag onze reddende engel! Zij zal ons straks in Hellendoorn oppikken. We laten onze auto bij haar huis achter, ik zie mijn kans schoon om haar nog een stevige knuffel te geven en met de beloofde warme chocomel in gedachten, gaat de benenwagen weer aan.

Met gemak vinden we het punt waar we gisteren het Pieterpad verlieten. In dit stuk bos ligt ook, op enkele meters van onze start vandaag, de Pieterpadcache van etappe 10. Alle eerdere caches hebben we kunnen loggen en ook deze cache kan niet ontbreken in de rij. Op weg naar de cache lopen we langs een wel heel origineel tafereeltje: een soort kabouterbosfeest. Een creatieve ziel heeft met minifiguurtjes een gezellig pauzebeeld gecreëerd. Zou deze persoon dezelfde zijn die de kerstboom verderop in het bos versierd heeft? Het antwoord zullen we nooit vinden, de cache gelukkig wel!

De dreigende lockdown, die met ingang van vanmorgen vroeg werkelijkheid is geworden, maakt dat de onverwachte koffieplek verderop de route ons blij verrast. Betalen met een QR code en voilá, één koppie warme koffie! Tussen de kippen ook nog! De locatie is perfect! Ik rek en strek me ondertussen gek, in de hoop dat ik zo de pijn in mijn pezen kan beïnvloeden en het kan blijven bij de twee paracetamolletjes die ik bij de start in heb genomen. Het geluk is nog niet op, wanneer blijkt dat er nóg een cache ligt bij de buren. Die kans laten we natuurlijk niet schieten en loggen op het bankje voor een gesloten koffieplek een tweede cache!

Het verwarmende effect van de koffie is van korte duur. De handschoenen gaan weer aan, de capuchon op en de buf trek ik tot over mijn neus. Het is dat ik geen carnaval vier, maar een nieuwe outfit is geboren: de Eskimo! Zoals altijd, duurt het nu ook niet lang voordat ik mijn striptease-act weer inzet. Van wandelen krijg je het gelukkig ook weer warm. Maar goed ook, want bij de lunchpauzeplek blijkt de koffie in mijn thermosfles te zijn afgekoeld. De strijd tegen de elementen hebben we vandaag wel op veel manieren gevoerd. De beloofde warme chocomel doet nog even een vreugdedansje in mijn hoofd. Het komt goed!

De bossen in deze omgeving zijn zó prachtig en divers, zien we wanneer we verder lopen. Op het stuk waar we na de pauze lopen, ligt de rode loper voor ons uit; de gevallen bladeren hebben hier een magische herfstwereld gemaakt met hun bruinrode kleur. Vlak voordat we Hellendoorn naderen grijpt het bos zijn kans om nog te veranderen in een dennenbos met bomen die zo hoog zijn, dat het lijkt alsof ze de hemel raken. Ik verwonder me over het feit dat ze ‘gewoon blijven staan’ en gniffel om mijn grappige gedachte.

De taxistandplaats is nu niet ver meer, het einde van vandaag is in zicht. Maar het einde van het Pieterpad nog láng niet. We besluiten dat we in de auto naar huis vast op zoek gaan naar een slaapplek voor het volgende, reeds geplande, weekend. Nu eerst opwarmen met warme chocomel, de taxichauffeuse lacht me al toe in de verte, met haar warme, vertrouwde glimlach.